“‘Als je om 10 uur in je pyjama op de sofa hangt, lig je daar ‘s avonds nog. Maak plannen. En beantwoord mijn mailtjes.’ Vrijdag stapte ik alle klassen binnen om te vertellen hoe belangrijk regelmaat is, ook als je gewoon thuis zit. Weinig euforie bij onze zesdejaars toen ze hoorden dat de lessen stopten. ‘Wat met de examens, wat met ons diploma? En hoe kan ik leren in die drukte van mijn broers en zusjes?’”
“Ik ben bezorgd, want de structuur van school houdt heel wat jongeren recht. Cruciaal dat ze voelen dat wij hen nu niet lossen. ‘Mevrouw, mogen we met u facetimen? Echt?’ Leerlingen moeten even wennen aan het idee, maar vanaf morgen bel ik ze gewoon op. Onze grote betrokkenheid bij onze leerlingen is anders onze grote sterkte. En nu zelfs die korte babbel op de speelplaats of aan de poort wegvalt, zoeken we alternatieven. Met een virtuele lerarenkamer, klas-chats, online lesmateriaal. Ook ons beleidsoverleg daarnet hielden we van thuis uit.”
“Ongelooflijk hoe snel we de omslag maken. Leraren gaan keihard. Ik zie zoveel kansen en sta te trappelen om alles uit te proberen. En tegelijk denk ik: niet te snel jongens, er zijn nu belangrijkere dingen dan leerstof. Bouw een lijn met je leerlingen, laat ze voelen dat je er bent. Want online telt net hetzelfde als in de klas: niets zo motiverend om te leren als een leraar die om je geeft.”
—
Karen Van de Cruys is leraar en graadcoördinator van de derde graad in het Groenendaalcollege, Merksem. Erg benieuwd naar de digitale mogelijkheden, maar nu wil ze vooral inzetten op een sterke band met haar leerlingen, zelfs op afstand.
Dit artikel verscheen eerder op de Facebookpagina van Klasse
Auteur: Seppe Goossens, Klasse
Beeld: ©Katrijn Van Giel
